Կարմիր սենյակ, թարթող մոմ և հյութեղ կին՝ սև դիմակով, կատվի ականջներով։ Նրա ոտքերը տարածված են և սպասում են պատժի։ Սա այն չէ՞, ինչի մասին երազում է յուրաքանչյուր դաժան մաչո տղամարդ, չէ՞ որ սա այն տեսարանն է, որ պատկերացնում է նրա ուղեղը։ Նրա բերանից կախված վարտիքը միայն ընդգծում է նրա նվաստացումը։ Նրան մինչև վերջ ներս են խցկում՝ շնչակտուր, բայց ո՞վ է խղճալու նրան: Նրա թրթուրները օրորվում են կողքից այն կողմ, լարող աքլորը ուժեղ հարվածում է նրա թաց անցքին: Իսկ շնիկի հետ այլ ճանապարհ չկա. նա պետք է հեզորեն ենթարկվի տիրոջ բոլոր հրամաններին:
Ի՜նչ անբարոյական դուստր է, ինչպե՞ս է նա համարձակվում այդպես վարվել հոր աչքի առաջ։ Զարմանալի չէ, որ նա որոշեց պատժել նրան և քաշել իր դիկի վրա: Արժե այս աղջկան արժանին մատուցել՝ և՛ կազմվածքը, և՛ դեմքը գեղեցիկ են, բայց նրա վարքն ու բնավորությունը, դրա հետ կապված խնդիր կա։ Նրա հայրը պետք է ավելի հաճախ պատժի նրան։
Գեղեցիկ